Horror Labs
Deze locatie stond al een tijdje op het verlanglijstje. Zowel bij Martijn, Iris, Koen als bij mij. We hebben er dan ook maar eens werk van gemaakt want anders komen we er nooit. In eerste instantie zag het hele gebeuren er dicht uit. Totdat Koen aan de voorkant een opening spotte. We hebben de spullen gepakt en lopen naar de opening. Omdat er iemand een hond aan het uitlaten is lopen Martijn en ik nog even een klein rondje nadat Iris en Koen naar binnen zijn gekropen. Op het moment dat Martijn binnen staat en ik mijn spullen aan geef komt er een kerel mijn kant op gelopen. Hij slaat het zebrapad over en komt overgestoken recht op mij af. Ik heb zoiets van: “oh oh.” en kijk een beetje de andere kant op. Alsof het me niet interesseert dat hij eraan komt.
Op het moment dat ie bij me is begint hij in het Frans tegen me te praten. Nou snap ik daar niets van, dus ik schakel over op Engels. Hij geeft aan me niet te willen storen, maar is benieuwd of het een leegstaand pand is en wat we gaan doen. Hij schiet zelf veel video voor muziek clips en is ergens wel geïnteresseerd. We wisselen redelijk eenzijdig gegevens uit (ik heb die van hem, hij niet die van mij.) en ik klim naar binnen. Binnen aangekomen zie ik drie verschrikte en gespannen gezichten. Ze waren bang dat ik nog voordat ik binnen was al gepakt was.
Binnen aangekomen lopen we eigenlijk direct naar de kelder. Hier staan de potten met sterk water en delen van dieren. Erg bizar om te zijn, ik had verwacht dat het veel erger zou stinken. Op een of andere manier is het toch niet zo goed voor me, want ik ben niet echt lekker na een minuut of vijftien. Het is niet anders, en ik ga gewoon zo goed en kwaad door als kan. Gelukkig zonder problemen de locatie helemaal kunnen bekijken en fotograferen. De ruimte met de sterk water potten was lastig, want erg donker met sterke lichtinval. Toch ben ik vrij tevreden over mijn set foto’s.
