Zeche Hugo
Nadat Iris, Koen en Lennart zichzelf verzamelt hadden bij mij thuis zijn we vertrokken naar Duitsland. Eigenlijk zou Martijn mee gaan, maar die kon helaas niet meer. Na een faal bij een erg gave locatie, zestien keer fout rijden en een faal bij een minder gave locatie zijn we aangekomen bij Zeche Hugo. Deze locatie is bekend om de hangende mandjes waar de medewerkers hun bezittingen in deden wanneer ze in de mijn aan het werk waren. Op dit moment is dit eigenlijk het enige wat nog te zien is. We hebben er toch nog een behoorlijke tijd rondgelopen en flink wat foto’s gemaakt. Wat ik erg lastig vond was de drukte van de mandjes, de kettingen en alle lijnen in de zaal. Het binnenkomen was makkelijk. Een bouwbedrijf heeft het hele terrein afgezet met behoorlijke hekken en prikkeldraad op de bovenkant. Ons geluk was dat er iemand eerder is geweest en een gat onder het hek door heeft gegraven. De schep lag er nog bij. Erg bizar. Omdat van de bovenkant ook nog een vette foto te maken is ben ik boven de mandjes over een loopbrug gelopen. Dit ging niet heel makkelijk omdat ik wel wat hoogtevrees heb. De foto is gaaf geworden, dus het was het wel waard. Koen heeft niet zo’n last van hoogtevrees en liep maar gewoon wat rond terwijl ik letterlijk kroop.
Wauw, dit is echt prachtig…