15th jul2013

Atelier Decor

by Geert

Na een geweldig toffe macro dag zijn Simone en ik bij Lennart blijven slapen. Op het moment dat we bij Lennart de wijk uit rijden zegt Simone: “Zullen we naar Atelier Decor gaan?”
Het plan was geboren en ik draai om. We rijden naar Atelier Decor en kunnen zo ongeveer voor de deur parkeren. Heel de tuin staat vol met varens en het hele gebouw is opgeslokt door klimop en ander groen. De ingang is erg makkelijk. Dit huis met bijbehorend atelier wordt regelmatig bezocht door fotografen en dit is voor de buurt al redelijk normaal. De poort is van het slot, maar toch stappen we over de omheining heen. Nadat we buiten wat hebben rond gekeken en een stuk van de opslag hebben beklommen en gefotografeerd lopen we het Atelier in. Daar gaan we heerlijk rustig, zonder enige druk of haast te werk en we knippen onze platen. Ik heb denk ik nog nooit zo genoten van een middag rustig foto’s maken. Normaal gaan we met wat meer mensen, en blijkbaar houdt je dan onbewust toch nog wat van een haastig gevoel over. Dit was zo met z’n tweeën helemaal niet.
We gaan nog even naar de bovenverdieping. De trap is behoorlijk rot aan het worden op het begin, de eerste twee treden zijn zelfs al doorgebroken maar we krijgen het voor elkaar om ongeschonden boven te staan. Daar gaan we ook weer rustig te werk. Ik schiet een paar foto’s en we lopen weer naar beneden. Het huis is eigenlijk maar saai. Zoveel is er niet meer te zien qua details en we zijn dus vrij snel klaar. Op het moment dat we in de keuken staan horen we een hele kudde giechelende meiden richting het pand komen. In eerste instantie snappen we niet helemaal wat ze aan het doen zijn maar als ze binnen komen in de naastgelegen kamer is het duidelijk dat we echt niet ongezien weg komen.
Ik stap in de ruimte en vrijwel direct beginnen een aantal meiden te gillen en ze kijken me verschrikt aan. Ik zwaai een keer naar ze en met Simone vlak achter me lopen we rustig naar buiten. De uitdrukking op de gezichten van de meiden was echt geweldig grappig. Ze zijn goed geschrokken.
Simone schiet nog een paar platen van de voorkant van het gebouw als ik mijn spullen in pak en we stappen in de auto. Na dit erg goed bevallen spontane urbex tripje zijn we toe aan iets te eten en we gaan voor echte Vlaamse frieten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.