Geertvanhugten.nl – Blog

Heavy Metal A

Martijn en ik vinden industriële locaties toch wel erg leuk. Heavy Metal A is dan ook een locatie die we al een tijdje op ons lijstje hebben staan. We parkeren de auto in de buurt en lopen naar het hek. Er zit een flink gat dus het terrein opkomen is een eitje. Het gebouw zelf is misschien nog wel makkelijker. Er staan verschillende grote deuren open. We lopen een rondje door de eerste hal en komen Sebastian tegen. Hij loopt er al een dag rond en is nog steeds niet uitgekeken. We wensen elkaar veel plezier en een fijne dag.
Martijn en ik pakken onze camera’s en beginnen met fotograferen. Nadat ik 4 foto’s gemaakt heb beklimmen we een trap om bovenin een overzicht te maken. Op het moment dat ik om de hoek van de trap ga zie ik in de verte onderaan een man met een wit overhemd staan. Ik wil nog weg duiken maar hij heeft me overduidelijk al gezien. Ik loop maar zo nonchalant mogelijk door en doe net alsof ik hem niet gezien heb, of dat het me niet boeit dat ie er staat. Dit is lastig omdat mijn hartslag ondertussen zo’n 140 slagen per minuut is. Het blijft altijd even schrikken zo’n beveiliger. Ik hoop dat hij denkt dat ik er hoor en weer vertrekt maar helaas zegt Martijn me vervolgens dat de man naar ons toe komt gelopen. Wel redelijk twijfelend en afwachtend. “Monsieur?” Horen we hem roepen. We roepen iets harder dan nodig terug. Misschien dat de andere fotograaf ons dan hoort en weet dat hij even op moet letten. We vragen aan de beveiliger of hij Engels spreekt. Niet echt maar hij probeert het. We krijgen duidelijk gemaakt dat het niet toegestaan is om foto’s te maken in de fabriek, en hij vraagt ons wat we er zelf van zouden vinden als iemand dat in ons huis doet. Martijn en ik konden in het Nederlands overleggen wat we gingen zeggen, want daar begreep de beste man toch niets van. Wanneer we in het Engels antwoorden op een vraag van hem dan moeten we langzaam praten omdat het anders ook te ingewikkeld word.
Jean-Marc (volgens zijn identificatie kaart) verteld ons dat we toch echt moeten vertrekken. Ik vraag hem of we kunnen gaan zoals we gekomen zijn maar dit vind hij geen goed plan. Er vallen regelmatig onderdelen en andere zware dingen van het plafond en het is daarom gevaarlijk om door de fabriek te lopen. Martijn en ik knikken begrijpend maar geloven er niets van. Jean-Marc escorteert ons naar buiten en staat dan maar een beetje afwachtend te kijken. Ik zeg hem dat we wel richting de auto lopen en vertrekken. Om een of andere reden vind hij het nog nodig ons de route te vertellen en we vertrekken. Buiten lopen we nog een paar keer expres verkeerd. We kunnen dan nog een stuk van het terrein bekijken voor de volgende keer, want een kwartier is echt te weinig voor deze locatie.