Chateau Miranda
Na twee weken plannen, om 21.00 uur naar bed maar niet kunnen slapen tot 23.00 uur en dan weer om 3.00 op staan om te vertrekken. Twee uur later staan Osfa en ik ergens in een pukkedonker bos in Belgie. Met een zwak hoofdlampje, een print out van Google Earth en een compas proberen we onze richting te bepalen.
Na een flinke klim, een schuifpartij van Osfa en een aantal checks van onze richting kwamen we aan bij het kasteel. Het is nog steeds donker. Langzaam maar zeker doemt het silhouet van het kasteel tussen de bomen op.
Omdat we verhalen hebben gehoord van een beheerder met een jachtgeweer lopen we voorzichtig, maar zo snel mogelijk naar het kasteel. Eenmaal binnen zijn we bang dat we gezien worden vanaf de voorkant van het gebouw, dus we blijven aan de achterkant en gaan via de trap naar boven. Zo is de kans op ontdekking kleiner.
Na een uur of wat gewacht te hebben is het licht genoeg en kunnen we foto’s gaan maken. We zijn een uur of 5 later voordat we het gebouw wel zo’n beetje gezien hebben.
Als we van het gebouw weg lopen draai ik me nog even om en zeg tegen mezelf en het kasteel: “Tot snel Chateau Noisy, ik kom nog eens terug.”
