Botanische Tuinen Utrecht

by Geert

Samen met de moeder van Simone en Simone zelf zijn we een dag naar de botanische tuinen in Utrecht geweest. Dit zijn de tuinen van Fort Hoofddijk. Na ons kaartje te hebben gekocht lopen we vrijwel direct naar de kassen. Daar is op het moment van ons bezoek het Tropisch Vlinderfestival bezig. We lopen eerst een rondje de normale kassen (waar het overigens erg rustig is) en de kweekkassen. Er zijn erg veel verschillende planten te zien en we kijken onze ogen uit. Ik kan het al snel niet laten en pak mijn camera uit mijn tas en begin foto’s te maken. We zien onder andere een reuzewaterlelie waarvan de bloem maar twee dagen bloeit. Één dag wit, één dag roze. We zien hem in het roze. Ook vleesetende planten en een grote variëteit aan bloemen komen bij me voorbij. Onze volgende bestemming is de vlinderkas.
Direct als we binnen lopen is het een grote verassing. Ik had eigenlijk verwacht dat er hier en daar een vlindertje te zien was maar ze vliegen letterlijk om de oren. Het komt regelmatig voor dat er bij iemand een vlinder op het hoofd of de schouder zit. De meest prachtige soorten vliegen er rond. Mooie rode beestjes, oranje, blauw. Het is een genot om te zien. De kas is iets of wat aan de kleine kant en het is daarom wat lastig foto’s maken. Nou weet ik dat ik als fotograaf de tweede trompet blaas en de “normale” bezoeker voorrang krijgt. Dit snapt niet iedere fotograaf en daarom is het soms wel eens onhandig.
Na het eerste rondje gaat de moeder van Simone even ergens op een bankje zitten. Dit komt mij wel uit want dan kan ik daar mooi mijn grote rugzak neerzetten en even samen met Simone nog een rondje doen. Dit is veel makkelijker want die rugzak zat wel een beetje in de weg.
Na ons tweede rondje lopen we naar het restaurantje en nemen daar een drankje om daarna door de buitentuinen heen te lopen. Er staat werkelijk waar een gigantische diversiteit van bloemen en planten. Dit is best tof om te zien en het wandelt lekker. We willen allemaal steeds wel ergens naar kijken en daarom doen we lekker op ons gemakje.
We passeren ook nog even de bijenstal. Er staat een imker bij een kijkkast uitleg te geven over de beestjes en de stal is netjes uitgerust met ruimte voor wilde bijen en andere insecten. De bijenkasten staan er mooi bij en de beestjes vliegen z’n best. Mooi om te zien.
Nadat we onze ronde afgemaakt hebben lopen we “om het af te leren” nog een rondje door de vlinderkas. Ik heb nog wat foto’s kunnen maken met een macro-vergroot-glaasje op mijn objectief. Zo kan ik dichterbij komen. Het is ietsje rustiger en we spreken de verzorger kort. Hij is erg enthousiast en praat zelfs over “zijn vlinders”. Heerlijk om te zien hoe iemand zo gepassioneerd is.

Atelier Decor

by Geert

Na een geweldig toffe macro dag zijn Simone en ik bij Lennart blijven slapen. Op het moment dat we bij Lennart de wijk uit rijden zegt Simone: “Zullen we naar Atelier Decor gaan?”
Het plan was geboren en ik draai om. We rijden naar Atelier Decor en kunnen zo ongeveer voor de deur parkeren. Heel de tuin staat vol met varens en het hele gebouw is opgeslokt door klimop en ander groen. De ingang is erg makkelijk. Dit huis met bijbehorend atelier wordt regelmatig bezocht door fotografen en dit is voor de buurt al redelijk normaal. De poort is van het slot, maar toch stappen we over de omheining heen. Nadat we buiten wat hebben rond gekeken en een stuk van de opslag hebben beklommen en gefotografeerd lopen we het Atelier in. Daar gaan we heerlijk rustig, zonder enige druk of haast te werk en we knippen onze platen. Ik heb denk ik nog nooit zo genoten van een middag rustig foto’s maken. Normaal gaan we met wat meer mensen, en blijkbaar houdt je dan onbewust toch nog wat van een haastig gevoel over. Dit was zo met z’n tweeën helemaal niet.
We gaan nog even naar de bovenverdieping. De trap is behoorlijk rot aan het worden op het begin, de eerste twee treden zijn zelfs al doorgebroken maar we krijgen het voor elkaar om ongeschonden boven te staan. Daar gaan we ook weer rustig te werk. Ik schiet een paar foto’s en we lopen weer naar beneden. Het huis is eigenlijk maar saai. Zoveel is er niet meer te zien qua details en we zijn dus vrij snel klaar. Op het moment dat we in de keuken staan horen we een hele kudde giechelende meiden richting het pand komen. In eerste instantie snappen we niet helemaal wat ze aan het doen zijn maar als ze binnen komen in de naastgelegen kamer is het duidelijk dat we echt niet ongezien weg komen.
Ik stap in de ruimte en vrijwel direct beginnen een aantal meiden te gillen en ze kijken me verschrikt aan. Ik zwaai een keer naar ze en met Simone vlak achter me lopen we rustig naar buiten. De uitdrukking op de gezichten van de meiden was echt geweldig grappig. Ze zijn goed geschrokken.
Simone schiet nog een paar platen van de voorkant van het gebouw als ik mijn spullen in pak en we stappen in de auto. Na dit erg goed bevallen spontane urbex tripje zijn we toe aan iets te eten en we gaan voor echte Vlaamse frieten.