Volvo 66 – hij loopt weer

by Geert

Na zelf uren naar de auto gekeken te hebben heeft Martijn een keer met me mee gekeken. Hij is mijn steun en toeverlaat als het gaat om autotechniek en meestal vind hij het nog leuk ook. Tijdens lapzwansendag had hij al even naar de auto gekeken en hij snapte helemaal niet waarom ie niet wilde lopen. Toen er een bougiedop losgetrokken werd was het al snel duidelijk, het zit hem ergens in de ontsteking. Dit moet wel. De bougiedop viel zo van de kabel af en deze was dus alweer even aan vervanging toe. Op mijn gebruikelijke tempo (veel te traag) heb ik een nieuwe set kabels gekocht en deze gemonteerd. Nog steeds wilde de Volvo niet lopen.
Martijn en ik hebben een datum geprikt en samen gingen we naar de volvo kijken. Nu iets meer dan mijn normale kijken maar ook echt stappen ondernemen om weer leven in het motortje te krijgen. Martijn neemt wat condensatoren mee want die zou het ook nog wel eens kunnen zijn. We rommelen wat aan, controleren benzinetoevoer, kijken of de bougie wel vonkt en gaan zo nog even door. Op het moment dat we het echt niet meer zien zitten denkt Martijn weer eens aan de condensator en we schroeven de oude eraf. Het draadje wat eraan zit is op één of twee aders na helemaal door maar contact is contact bedenken we ons. Op het moment dat ik binnen het draadje aan het vervangen ben schroeft Martijn een reservecondensator op de auto. Even later staat hij glunderend bij mij in mijn hobbiehok. De auto leeft!
Nadat ik het draadje afgemaakt heb schroeven we de oude condensator weer terug en de auto start vrijwel meteen. We stellen nog wat stationair af en rijden een rondje. Het gaat best prima en ik ben helemaal in mijn nopjes. De auto trekt wel erg langzaam op en als we stoppen slaat hij meteen af. Ik weet weer waarom de auto aan de kant stond. De koppeling werkt niet zoals het hoort. Martijn is in deze de leek, want hij kent het systeem niet. Ik ken een heel klein beetje en we controleren samen het een en ander. Helaas zonder succes dus de auto blijft nog even op zijn plekkie staan. Na wat googlen ben ik eruit, ik denk dat ik de koppelingsplaat moet vervangen, of in ieder geval opnieuw moet laten bekleden.

[helaas geen foto’s deze keer.]

Category : Volvo 66
0 Comm

Hospitaal W

by Geert

Vandaag ben ik samen met Simone en Martijn een bezoek wezen brengen aan dit leegstaande ziekenhuis. We waren eigenlijk onderweg naar een locatie een stukje verderop en zouden op de terugweg de andere locaties aandoen maar toen we er praktisch langs reden moesten we wel even stoppen.
Na ongeveer een uur en een beetje rond het gebouw gelopen te hebben zakte de hoop ons in de schoenen. We hadden de makkelijke hoek van het gebouw al gehad en onszelf zelfs zo’n vijftien meter door de metershoge braamstruiken geworsteld. Alle ramen en deuren zijn door middel van betonstaal dicht gemaakt en de enige openingen die we hadden kunnen vinden waren te klein of doodlopend. Op het moment dat we alledrie het idee hebben dat het niet gaat lukken spot Simone een stalen plaat in de grond. Met wat moeite kunnen we hem optillen en een gat van ongeveer drie meter diep komt tevoorschijn. Simone doet haar rugzak af en gaat kijken of het mogelijk is. Na een minuutje komt ze terug gekropen uit de tunnel. Onderaan het gat is een tunneltje waar je op handen en knieën net doorheen past. De ene kant is volgestort met puin. Doodlopend dus.
Ik klim naar beneden en kruip de andere kant op. Simone’s zaklamp mee want het is pikkedonker daar beneden. Na een meter of vijftien kom ik uit in een kelder en ik denk dat we er zijn. Om niet voor niets met onze spullen op handen en knieën door die tunnel te gaan kruipen verken ik een stukje meer van het gebouw. Het is in renovatie maar we kunnen misschien verder het verlaten deel in.
We pakken onze spullen, kruipen door de tunnel heen die met spullen toch wel een beetje krap is en lopen door de renovatie werken heen. Helemaal bovenaan kunnen we uit het raam stappen op het balkon van het verlaten deel. Ik probeer de deuren en ramen maar deze zijn allemaal vergrendeld. Er zit wel een gat in een ruit maar dat is niet mijn favoriet qua ingang. Ik vraag Simone of Martijn mee gaat en ze loopt naar hem toe. Als ze terugkomt blijkt Martijn een opening in een deur gevonden te hebben en kunnen we gewoon binnendoor. Ik klim door het raam terug en we zijn in no time binnen. Er is erg veel graffiti en er is veel kapot. We lopen heel het ziekenhuis door maar echt de moeite is het niet meer. Op een of andere manier zie ik het allemaal niet zo gebeuren. De foto’s zijn (vind ik) dan ook niet van het niveau dat ik normaal heb maar ik wilde toch nog wel wat laten zien.
Als we alles gezien hebben willen we graag naar buiten maar het gebouw is echt goed gesloten en we kunnen niet zomaar een raam open maken of een deur gebruiken. Terug door die tunnel dan maar. Na een heleboel gescheld en gedoe komen we er alledrie ongeschonden uit. Misschien wat vies maar dat hoort erbij.
Alledrie zijn we het er over eens. Dit is toch wel een van de vetste entrys ooit.

Category : Urbex
0 Comm