vakantie tenerife – dag zeven
Dag zeven-
Vandaag hebben we een huurauto. Deze verwachten we rond 10:30 maar de auto komt niet. Wel komt er een mannetje dat aan me vraagt of ik dhr. Linders ben. Als ik zeg dat dhr. Linders nog boven zit maar wel bij de groep hoor snapt hij me niet. Ik krijg na tien minuten het idee dat hij me toch niet snap en zeg maar dat ik Linders ben en loop met hem mee. De auto staat bij een hotel iets verderop in de straat, en omdat we toch nog even een contractje moeten opmaken is dat het makkelijkste volgens hem. Ik vind het wel best, zolang de auto maar komt.
Na het invullen van het contract wil ik pinnen maar dit kan niet. Creditcard is wel mogelijk dus we mogen een nieuw contract opstellen. Hierna rijd ik naar het appartement om Bart en Herman op te halen. Uitstappen doe ik niet, ik wil graag rijden dus die plaats geef ik niet zomaar op.
Onze eerste stop is bij Los Gigantos. Dit zijn de enige kliffen die Tenerife heeft en zijn, zoals de naam al een beetje zegt, behoorlijk gigantisch. Ook zijn ze ergens vuurwerk af aan het schieten op klaarlichte dag. Erg raar vinden we, maar als de lokale bevolking ons zo welkom wil heten, prima.
We stoppen na een mooi ritje bij de drakenboom. Deze boom is ergens tussen de 1000 en 2000 jaar oud. Wat er vooral zo apart aan is dat het de grootste ter wereld is. Het viel ons met name op dat het er zo rustig was. We kochten een kaartje bij een leuke engelse meid en eenmaal binnen in het park kwamen we zo’n 6 personen tegen. Dat is niet echt veel vonden we zelf.
De volgende bestemming is Puerto de la Cruz, maar hier is het veel te druk en we rijden door.
Na een minuutje of 20 komen we bij de eerste klim aan. We rijden richting de top van El Teide (de vulkaan) en het is leuk. De wegen zijn heerlijke bochtige dingen en onze auto is in voor wat gooi en smijtwerk. Ik vermaak me wel op deze manier. Het enige jammere is een aantal motorrijders af en toe langs komen en me er nog even op wijzen dat dat nog mooier rijdt op deze leuke weggetjes. En dat Bart achterin misselijk wordt van mijn rijstijl.
We komen aan in het nationale park en Bart wil graag even rijden. Na een drankje bij een barretje (cola uiteraard, ik moet straks nog rijden) geef ik de sleutels over aan hem.
Op het gegeven moment rijden we mooi boven de wolkengrens en rijden we er boven. Er valt ons een grote grijze wolk op vrij dichtbij, maar we besteden er verder geen aandacht aan.
We stoppen regelmatig om even te genieten van het uitzicht. Je kunt mooi bovenop de wolken kijken. Bart roept nog: “It’s so fluffy” en we lachen even. Op het moment dat we de auto zo’n 60 meter verzetten om bij het volgende uitkijkpunt te komen dan beseffen we dat eigenlijk alles wel redelijk hetzelfde is.
We stoppen nog even bij een grote telescoop, maar mogen niet verder van een waarschuwingsbord: “militaire zone”. We draaien om en rijden verder naar La Laguna. Ik val in slaap ergens in het nationale park en word wakker op het moment dat we de parkeergarage in rijden. We zoeken een restaurantje op. Dit blijkt een hele opgave want we kennen alledrie de weg niet in het stadje. We komen nog een ongeluk tegen maar zijn gelukkig niet de eersten en lopen verder. De keus valt op een pizzaria waar ze eigenlijk geen engels spreken. Gelukkig kunnen we ons redden en genieten van het eten. Erg lekker gegeten en een fanta limon erbij. Ik moet nog rijden.
Na het eten zoeken we de weg terug naar de auto. We vinden deze met enige moeite terug en ik verover de bestuurdersstoel weer. Na enige moeilijke momenten komen we de juiste snelweg tegen. Ik draai erop en op het moment dat ik snelheid wil maken rijd er een rode golf voor me die maar niet wil. Ik knipper een keertje met mijn lampen en de auto slingert paniekerig naar rechts, dan naar links en ik kan er langs. Ik kijk in mijn achterspiegel en zie de rode golf langs de weg staan. Ik heb geen idee wat de bestuurster gedacht heeft, maar ik heb wel een beetje medelijden.
We rijden goed door en komen na niet zo heel lang weer aan bij het appartement. De auto kunnen we morgen pas weer retourneren maar ik parkeer hem nu vast bij de verhuur voor. We hebben een wilde stapavond voor de boeg en ik weet niet of ik morgen mag rijden. Zo zit ik altijd goed. Als we uitstappen valt een bosbrand op de bovenkant van de berg ons op. Daar hebben we vandaag nog gereden.
Ik vond de huurauto best fijn rijden, alleen heeft dit model een erg irritante A stijl. Die zat steeds in de weg als je een bochtige weg door wilt rijden. Ook zat de wijzerplaat achter het stuur gemonteerd dus ik had geen idee hoe hard ik reed.
‘S avonds zijn we weer wezen stappen. Een meid in de sports bar had een erg vette tekst op haar shirt staan: KEEP CALM AND FEED THE PIGEONS. Randomness op en top dachten we. Na wat te hebben gegoogled weten we dat er nog een betekenis achter zit. Bart en Herman ben ik kwijt geraakt. Het was een goede stapavond. Echt kruipend naar huis. Priscilla was op het gegeven moment ook foetsie. Alleen Thuy en ik waren toen nog over en we zijn toen we het beu waren maar naar het appartement gegaan. Na een paar uur buurten zijn we gaan slapen. Toen Priscilla terug kwam en ik de deur open in hun appartement deed keek ze echt zo grappig. Ik moet nog steeds lachen als ik er aan denk. Een mix tussen verbazing en lachen. Het was wel al zo’n 8 uur ofzo.
